Wykład JŚ Prahladananda Swami ze Śrimad Bhagavatam 3.30.4 na Dniach Kultury Wedyjskiej 30 kwietnia 2016.
jantur vai bhava etasmin
yam yam yonim anuvrajet
tasyam tasyam sa labhate
nirvrtim na virajyate
jantuh – żywa istota; vai – z pewnością; bhave – w doczesnej egzystencji; etasmin – kto; yam yam – cokolwiek; yonim – gatunki; anuvrajet – może osiągnąć; tasyam tasyam – w tym; sah – on; labhate – osiąga; nirvrtim – satysfakcja; na – nie; virajyate – jest przeciwny.
Bez względu na to, w jakim gatunku życia pojawia się żywa istota, w tym gatunku znajduje ona określony rodzaj satysfakcji, i nigdy nie czuje odrazy do warunków, w których się znalazła.
ZNACZENIE: To zadowolenie żywej istoty z określonego rodzaju ciała, nawet jeśli jest ono najbardziej odrażające, jest zwane złudzeniem. Człowieka na wyższej pozycji może nie zadowalać standard życia człowieka niższej klasy, ale człowiek na niższej pozycji, z powodu wpływu mayi, czyli zewnętrznej energii, jest zadowolony ze swoich warunków. Maya ma dwie fazy działania: Jedna jest zwana praksepatmika, a druga avaranatmika. Avaranatmika oznacza “przykrywać” a praksepatmika oznacza “ściągać w dół”. Osoba materialistyczna czy zwierzę będą usatysfakcjonowani w każdych warunkach życia, jako że ich wiedza została przykryta wpływem mayi. Na niższych stopniach, czy w niższych gatunkach życia, rozwój świadomości jest tak niewielki, że osobnik tego gatunku nie jest w stanie zrozumieć, czy jest szczęśliwy czy nie. To gest zwane avaranatmika. Nawet wieprz, który żywi się odchodami, uważa się za szczęśliwego, chociaż osoba na wyższym etapie życia rozumie, że życie takiego wieprza zjadającego odchody jest odrażające.
Zostaw komentarz