Wykład JŚ Trivikrama Swami z Bhagavad-gity 10.11 wygłoszony 21 czerwca 2016 roku
Niektóre tematy poruszane na wykładzie: definicja czystego wielbiciela, korygowanie wielbicieli, odwzajemnienie Kryszny.
BG 10.11
tesam evanukampartham aham ajnana-jam tamah
naśayamy atma-bhava-stho jnana-dipena bhasvata
tesam – dla nich; eva – z pewnością; anukampa-artham – by okazać szczególną łaskę; aham – Ja; ajnana-jam – z powodu ignorancji; tamah – ciemność; naśayami – rozpraszam; atma-bhava – wewnątrz ich serca; sthah – usytuowany, jnana – wiedzy,
dipena – lampą; bhasvata – błyszczącą.
Aby okazać im szczególną łaskę, Ja – który przebywam w ich sercach – rozpraszam świetlistą lampą wiedzy ciemność zrodzoną z ignorancji.
ZNACZENIE: Kiedy Pan Caitanya rozpowszechniał w Benares intonowanie Hare Kryszna, Hare Kryszna, Kryszna Kryszna, Hare Hare; Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare, tysiące ludzi podążało za Nim. Prakaśananda Sarasvati, bardzo wpływowy w tym czasie uczony w Benares, wyśmiewał Pana Caitanyę, nazywając Go sentymentalistą. Zdarza się, że filozofowie krytykują wielbicieli; sądzą bowiem, że większość wielbicieli Pana znajduje się w ciemnościach ignorancji i, jeśli chodzi o filozofię, są oni naiwnymi sentymentalistami. W rzeczywistości jednak nie jest to prawdą. Są wielce kształceni naukowcy, którzy przedkładają filozofię oddania ponad wszelkie inne, ale nawet jeśli wielbiciel nie korzysta z ich literatury czy z pomocy swojego mistrza duchowego, to jeśli jest on szczery w służbie oddania, otrzymuje pomoc od Kryszny z wewnątrz swego serca. Więc szczery wielbiciel, zaangażowany w służbę oddania, nie może być pozbawiony wiedzy. Jedyną kwalifikacją jest to, aby pełnił służbę oddania w pełnej świadomości Kryszny.
Współcześni filozofowie uważają, iż bez rozróżniania nie można posiadać czystej wiedzy. Dla nich Najwyższy Pan daje tę odpowiedź: ci, którzy zaangażowani są w czystą służbę oddania, mimo iż mogą nie posiadać dostatecznego wykształcenia i dostatecznej wiedzy o zasadach wedyjskich, otrzymują pomoc od Najwyższego Pana. To właśnie oznajmia ten werset.
Pan mówi Arjunie, że zasadniczo nie można zrozumieć Najwyższej Prawdy, Prawdy Absolutnej, Najwyższej Osoby Boga, jedynie przez spekulacje. Najwyższa Prawda jest tak ogromna, że niemożliwością jest zrozumienie czy osiągnięcie Go jedynie przez wysiłek umysłowy. Człowiek może spekulować miliony lat, lecz jeśli nie ma w nim oddania, jeśli nie jest on miłośnikiem Najwyższej Prawdy, nigdy nie zrozumie Kryszny, czyli tej Prawdy Najwyższej. Jedynie przez służbę oddania można zadowolić Najwyższą Prawdę, Krysznę, który poprzez Swoją niepojętą energię objawia się sercu Swojego czystego wielbiciela. Czysty wielbiciel zawsze ma Krysznę w swoim sercu; a dzięki obecności Kryszny, który jest jak słońce, natychmiast zostaje rozproszona ciemność ignorancji. Jest to szczególna łaska, którą Kryszna obdarza Swojego czystego wielbiciela.
Z powodu zanieczyszczeń nagromadzonych w obcowaniu z materią przez wiele, wiele milionów żywotów, nasze serce przykryte jest prochem materializmu. Ale kiedy zaangażujemy się w służbę oddania i będziemy bezustannie intonować Hare Kryszna, brud ten szybko zostanie usunięty i wzniesiemy się do platformy czystej wiedzy. Ostateczny cel, Visnu, można osiągnąć jedynie przez to intonowanie i przez pełnienie służby oddania, a nie przez umysłowe spekulacje czy jałowe dysputy. Czysty wielbiciel nie musi martwić się o materialne potrzeby życia. Nie musi być niespokojny, ponieważ gdy usunie on ciemność ze swojego serca, automatycznie otrzyma wszystko od Najwyższego Pana, który zadowolony jest z jego pełnej miłości służby. W tym zawiera się istota nauk Bhagavad-gity. Przez studiowanie Bhagavad-gity można zostać duszą całkowicie podporządkowaną Panu i zaangażować się w czystą służbę oddania. Pod opieką Pana, wielbiciel całkowicie uwalnia się od wszelkiego materialistycznego wysiłku.
