Hare Kryszna Wrocław
Hare Kryszna Wrocław
JŚ Yadunandana Swami o przywództwie
/

Wykład niedzielny z Bhagavad-gity 3.21 JŚ Yadunadana Swami z 19 czerwca 2016. Niektóre tematy poruszane na wykładzie: acarya, przywództwo, lider, nauczanie przez przykład.

Bhagavad-gita 3.21

yad yad acarati śresthas     tat tad evetaro janah
sa yat pramanam kurute     lokas tad anuvartate

at yat – cokolwiek; acarati – czyni on; śresthah – szanowany przywódca; tat – to; tat – i tylko to; eva – na pewno; itarah – zwykła; janah – osoba; sah – on; yat – każdy…jaki; pramanam – przykład; kurute – spełnia; lokah – cały świat; tat – to; anuvartate – naśladuje.

Cokolwiek by nie uczynił wielki człowiek, zwykli ludzie podążą w jego ślady. Standard, jaki ustanawia swoim przykładnym zachowaniem, przyjmuje cały świat.

ZNACZENIE: Ogół ludzi zawsze potrzebuje jakiegoś przywódcy, który potrafi uczyć poprzez swoje zachowanie. Żaden przywódca nie może oduczyć ludzi palenia, jeśli sam pali. Pan Caitanya powiedział, że nauczyciel powinien zachowywać się właściwie nawet przed tym, zanim zacznie nauczać. Kto naucza w ten sposób, ten nazywany jest acaryą, czyli nauczycielem idealnym. Aby zatem nauczać przeciętnego człowieka, nauczyciel musi przestrzegać nakazów śastr (pism świętych). Nie może on stwarzać praw, które nie są zgodne z zasadami pism objawionych. Pisma objawione, jak Manu-samhita i inne podobne, uważane są za księgi wzorcowe dla społeczeństwa ludzkiego, według których to społeczeństwo powinno postępować. Nauki przywódców społecznych powinny opierać się na zasadach tych wzorcowych pism. Jeśli ktoś pragnie uczynić postęp, musi przestrzegać takich wzorcowych zasad, tak jak praktykują to wielcy nauczyciele. Potwierdza to również Śrimad-Bhagavatam oznajmiając, że należy brać przykład z wielkich wielbicieli, gdyż taki jest sposób na zrobienie postępu na ścieżce realizacji duchowej. Król albo głowa państwa, ojciec i nauczyciel, wszyscy uważani są za naturalnych przywódców ogółu niewinnych podopiecznych i jako tacy są za nich odpowiedzialni. Dlatego muszą być oni obeznani z wzorcowymi księgami, będącymi kodeksami moralności i życia duchowego.