Wykład poranny ze Śrimad Bhagavatam 4.20.29 wygłoszony przez JŚ Prahladananda Swami w czasie Dni Kultury Wedyjskiej 30 kwietnia 2017 roku.
ŚB 4.20.29
bhajanty atha tvam ata eva sadhavo
vyudasta-maya-guna-vibhramodayam
bhavat-padanusmaranad rte satam
nimittam anyad bhagavan na vidmahe
bhajanti – wielbią; atha – dlatego; tvam – Ty; atah eva – dlatego; sadhavah – wszystkie święte osoby; vyudasta – który rozpraszasz; maya-guna – siły natury materialnej; vibhrama – błędne koncepcje; udayam – wytworzone; bhavat – Twoje; pada – lotosowe stopy; anusmaranat – zawsze pamiętając; rte – z wyjątkiem; satam – wielkich świętych osób; nimittam – przyczyna; anyat – inna; bhagavan – O Najwyższy Osobowy Boże; na – nie; vidmahe – mogę zrozumieć.
Wielkie, święte, zawsze wyzwolone osoby podejmują służbę oddania dla Ciebie, gdyż jest to jedyna metoda na uwolnienie się od złudzeń materialnej egzystencji. O mój Panie, wyzwolone dusze nie mają żadnego innego powodu, aby przyjąć schronienie Twoich lotosowych stóp, za wyjątkiem tego, że stale o nich myślą.
ZNACZENIE: Na ogół karmici zaangażowani są w działanie dla rezultatów, mając na celu osiągnięcie cielesnych wygód. Jednakże jnani zdegustowani są takim poszukiwaniem materialnych wygód. Rozumieją oni, że będąc duszami, nie mają nic wspólnego z tym materialnym światem. Jak oświadcza Bhagavad-gita (bahunam janmanam ante), po osiągnięciu samorealizacji, jnani, którzy są rzeczywiście dojrzali w swej wiedzy, muszą podporządkować się lotosowym stopom Pana. Bez osiągnięcia platformy oddania, samorealizacja nie jest kompletna. Dlatego Śrimad-Bhagavatam oznajmia, że ci, którzy są atmarama, zadowoleni w sobie, wolni są od wszelkiego zanieczyszczenia siłami natury materialnej. Osoba będąca pod wpływem sił natury materialnej, szczególnie rajas i tamas, jest bardzo chciwa i pożądliwa, i dlatego angażuje się w ciężkie przedsięwzięcia, pracując dzień i noc. Taki fałszywy egoizm przenosi ją stale z jednego gatunku życia do drugiego, a w żadnym z nich nie zaznaje odpoczynku. Jnani rozumie ten fakt i dlatego zaprzestaje działania i przyjmuje karma-sannyasę.
Ale w rzeczywistości nie jest to platforma satysfakcji. Po osiągnięciu samorealizacji, materialna wiedza jnaniego doprowadza go do przyjęcia schronienia lotosowych stóp Pana. Wówczas jest on zadowolony po prostu rozmyślając zawsze o lotosowych stopach Pana. Dlatego Prithu Maharaja wywnioskował, że wyzwolone osoby przyjmujące ścieżkę oddania osiągnęły ostateczny cel życia. Gdyby wyzwolenie było celem samym w sobie, to nie istniałaby potrzeba, aby osoby wyzwolone podejmowały służbę oddania. Innymi słowy, transcendentalne szczęście czerpane z samorealizacji, znane jako atmananda, jest bardzo nieznaczne w porównaniu do szczęścia pochodzącego z pełnienia służby oddania dla lotosowych stóp Pana. Dlatego Prithu Maharaja stwierdził; że będzie po prostu stale słuchał o chwałach Pana i w ten sposób zaabsorbuje swój umysł lotosowymi stopami Pana. Jest to najwyższą doskonałością życia.
