Wykład w ramach programu niedzielnego. Amogha dasa mówi na bazie wersetu z Bhagavad-gity 8.16.
a-brahma-bhuvanal lokah punar avartino ’rjuna
mam upetya tu kaunteya punar janma na vidyate
a-brahma-bhuvanat – aż do planety Brahmaloka; lokah – systemy planetarne; punah – ponownie; avartinah – powracając; arjuna – O Arjuno; mam – do Mnie; upetya – przybywając; tu – ale; kaunteya – O synu Kunti; punah janma – ponowne narodziny; na – nigdy; vidyate – mają miejsce.
Wszystkie planety w materialnym świecie, od najwyższej do najniższej, są miejscami niedoli, powtarzających się narodzin i śmierci. Lecz kto przybywa do Mojej siedziby, o synu Kunti, ten nigdy już nie rodzi się ponownie.
ZNACZENIE: Zanim będą w stanie osiągnąć transcendentalną siedzibę Kryszny i nigdy już nie powracać, wszelkiego rodzaju yogini (karma, jnana, hatha itd.), muszą w końcu osiągnąć doskonałość oddania w bhakti-yodze, czyli świadomości Kryszny. Ci, którzy osiągają najwyższe planety materialne, czyli planety półbogów, nadal podlegają powtarzającym się narodzinom i śmierci. Jak ludzie z Ziemi wznoszą się na planety wyższe, tak ludzie z wyższych planet, takich jak Brahmaloka, Candraloka i Indraloka, upadają na Ziemię. Spełnianie ofiary nazywanej pancagni-vidya, polecanej w Chandogya Upanisad, umożliwia osiągnięcie Brahmaloki; kto jednak na Brahmaloce nie praktykuje świadomości Kryszny, musi powrócić na ziemię. Osoby, które osiągnąwszy planety wyższe robią tam postęp w świadomości Kryszny, stopniowo wznoszone są na planety coraz wyższe, a w czasie unicestwienia wszechświata przenoszone zostają do wiecznego królestwa duchowego. W swoim komentarzu doBhagavad-gity, Śridhara Svami cytuje następujący werset
brahmana saha te sarve samprapte pratisancare
parasyante krtatmanah praviśanti param padam
’Kiedy następuje unicestwienie tego materialnego wszechświata, Brahma i jego wielbiciele, którzy bezustannie zaangażowani są w świadomość Kryszny, wszyscy – odpowiednio do swoich pragnień – przenoszeni są do świata duchowego, na określone planety duchowe. ’
